Diktatet shkencore dhe teknologjike për të ndaluar evolucionin njerëzor
nga Etleboro Emilia Romagna
Këto vitet e fundit po asistojmë në një rifillim të pabesueshëm të vrapit drejt hapsirës: janë në fazë projektimi Shuttle-t e rinj, vektorët e rinj për misionet e ardhshme misionare hënore për më tepër dhe planifikimit të misionit në Mars. Por ajo që nuk del në dritë, është se ky vrap i furishëm u ndalua vite më parë.
Në edicionin special të TG1 në 15 korrikun e shkuar, "Shpagimi i Hënës", astronauti italian Paolo Nespoli, theksoi se pezullimi i eksplorimit kozmik ka ardhur si pasojë e shpenzimeve ushtarake që Shtetet e Bashkuara kanë përballuar, gjatë dhjetëvjeçarit të fundit të këtij shekulli, pikërisht siç është ajo e luftës së parë të gjirit. Një tezë që sidoqoftë nuk ka baza, duke konsideruar se politika aktuale e Shteteve të Bashkuara arrin të mbajë një farë lufte të vazhdueshmë në Lindjen e Mesme, që deri tani ka kushtuar 450 miliard dollarë, dhe njëkohësisht përcakton po aq investime për kërkimet kozmike. Në ndryshim nga komplotizmi i masës, i cili e mohon që njeriu ka mbërritur mbi hënë, mund të deklarojmë se teknologjia hapsinore është shumë më e avancuar nga ajo që tregohet, pikërisht siç ndodh me teknologjitë e caktuara për prodhimin energjitik, që kanë arritur tashmë të mbështesin free energy-n. Gjithnjë sipas trasmetimit televiz te cituar me lart, "sugjerohet" nje zgjidhje që do mundësonte përshpejtimin e vrapit për në hapsirë, përmes shfrytëzimit ekonomik të truallit të hënës. Në fakt mbi sipërfaqen hënore është i pranishëm një sasi e konsiderueshme Triciumi (izotop i hidrogjenit 3H), që formohet vazhdimisht falë veprimit të erës diellore mbi Hënë. Ky karburant bërthamor është në fakt që përdoret tek ITER ( International Thermonuclear Experimental Reactor ) - projekti i Reaktorit eksperimental termoberthamor ndërkombëtar, që synon të realizojë Shkrirjen bërthamore. Në realitet ky projekt largon akoma më shumë progreset e teknologjisë drejt shkrirjes së ftohtë, që në fakt mund të çonte në krijimin e sistemeve energjitike autonome për banimet në veçanti pa përdorur centrale bërthamore. Megjithate ITER me ç'duket është bërë tashmë karta e fundit në lojë për të mbajtur sistemin ekonomik në fuqi, tani që rezervat e hidrokarbureve kanë mbërritur tashmë në zero.Kështu, nga çdo mision do mund të transportohet nga hëna një sasi triciumi të atillë sa të ushqejë për një vit sistemin energjitiko-ekonomik të Shteteve të Bashkuara, përballë një shpenzimi prej qindra miliarda dollarë. Nëse shpenzimeve të misionit, u shtohen ato për kontrollin e sistemit dhe të stokut të mbeturinave radioaktive - që me Iter - sidoqoftë do prodhohen - kostoja për KWh, do barazohej me ato aktuale. Kalimi nga "petrol-dollari" tek "tricium-dollari" duket një përpjekje e dëshpëruar, por që do ia arrijë të përsërisë një sistem ekonomik gjithnjë e më të centralizuar e të monopolizuar nga Shtetet e Bashkuara, si posedues të mundësinë së vetme për të mbërritur në Hënë. Sipas kësaj optike është e thjeshtë të kuptohet se Shtetet e Bashkuara do ia ndalojnë në çdo mënyrë mundësinë Shteteve të tjera për t'i zhvilluar teknologjitë hapsinore, edhe sepse monopolizimi do i lejoje të vendosin çmime të atilla sa të mund t'i vetëfinancojnë misionet: sundimi mbi truallin e hënës do garantohej me kosto pothuajse të barabartë me zero. Vetë fakti që kemi arritur në këtë pikë, tregon se, faktikisht njohuritë shkencore, të cilat kanë të çara e difekte që njihen mirë, shiten si të vërteta të pakundërshtueshme, pra të imponuara. Nëpër shkolla e universitete mësohen marrëzira, dhe lihen pas dore zbulimet e reja, që vetëm pak shkencëtare i nxjerrin në dritë, në heshtjen e medias dhe të niveleve më të larta të komunitetit shkencorë. Një shembull i madh është ai i Massimo Corbucci-it, i cili ka "rishpikur" - edhe nëse termi i drejtë do ishte " sistemuar me drejtësi " - tabelën periodike të elementeve, të bashkëshoqëruar me natyrën e vërtetë të gravitetit dhe të karakteristikave të tija, për të mos lënë pas origjinën e vërtetë të materies.
Këto vitet e fundit po asistojmë në një rifillim të pabesueshëm të vrapit drejt hapsirës: janë në fazë projektimi Shuttle-t e rinj, vektorët e rinj për misionet e ardhshme misionare hënore për më tepër dhe planifikimit të misionit në Mars. Por ajo që nuk del në dritë, është se ky vrap i furishëm u ndalua vite më parë.
Në edicionin special të TG1 në 15 korrikun e shkuar, "Shpagimi i Hënës", astronauti italian Paolo Nespoli, theksoi se pezullimi i eksplorimit kozmik ka ardhur si pasojë e shpenzimeve ushtarake që Shtetet e Bashkuara kanë përballuar, gjatë dhjetëvjeçarit të fundit të këtij shekulli, pikërisht siç është ajo e luftës së parë të gjirit. Një tezë që sidoqoftë nuk ka baza, duke konsideruar se politika aktuale e Shteteve të Bashkuara arrin të mbajë një farë lufte të vazhdueshmë në Lindjen e Mesme, që deri tani ka kushtuar 450 miliard dollarë, dhe njëkohësisht përcakton po aq investime për kërkimet kozmike. Në ndryshim nga komplotizmi i masës, i cili e mohon që njeriu ka mbërritur mbi hënë, mund të deklarojmë se teknologjia hapsinore është shumë më e avancuar nga ajo që tregohet, pikërisht siç ndodh me teknologjitë e caktuara për prodhimin energjitik, që kanë arritur tashmë të mbështesin free energy-n. Gjithnjë sipas trasmetimit televiz te cituar me lart, "sugjerohet" nje zgjidhje që do mundësonte përshpejtimin e vrapit për në hapsirë, përmes shfrytëzimit ekonomik të truallit të hënës. Në fakt mbi sipërfaqen hënore është i pranishëm një sasi e konsiderueshme Triciumi (izotop i hidrogjenit 3H), që formohet vazhdimisht falë veprimit të erës diellore mbi Hënë. Ky karburant bërthamor është në fakt që përdoret tek ITER ( International Thermonuclear Experimental Reactor ) - projekti i Reaktorit eksperimental termoberthamor ndërkombëtar, që synon të realizojë Shkrirjen bërthamore. Në realitet ky projekt largon akoma më shumë progreset e teknologjisë drejt shkrirjes së ftohtë, që në fakt mund të çonte në krijimin e sistemeve energjitike autonome për banimet në veçanti pa përdorur centrale bërthamore. Megjithate ITER me ç'duket është bërë tashmë karta e fundit në lojë për të mbajtur sistemin ekonomik në fuqi, tani që rezervat e hidrokarbureve kanë mbërritur tashmë në zero.Kështu, nga çdo mision do mund të transportohet nga hëna një sasi triciumi të atillë sa të ushqejë për një vit sistemin energjitiko-ekonomik të Shteteve të Bashkuara, përballë një shpenzimi prej qindra miliarda dollarë. Nëse shpenzimeve të misionit, u shtohen ato për kontrollin e sistemit dhe të stokut të mbeturinave radioaktive - që me Iter - sidoqoftë do prodhohen - kostoja për KWh, do barazohej me ato aktuale. Kalimi nga "petrol-dollari" tek "tricium-dollari" duket një përpjekje e dëshpëruar, por që do ia arrijë të përsërisë një sistem ekonomik gjithnjë e më të centralizuar e të monopolizuar nga Shtetet e Bashkuara, si posedues të mundësinë së vetme për të mbërritur në Hënë. Sipas kësaj optike është e thjeshtë të kuptohet se Shtetet e Bashkuara do ia ndalojnë në çdo mënyrë mundësinë Shteteve të tjera për t'i zhvilluar teknologjitë hapsinore, edhe sepse monopolizimi do i lejoje të vendosin çmime të atilla sa të mund t'i vetëfinancojnë misionet: sundimi mbi truallin e hënës do garantohej me kosto pothuajse të barabartë me zero. Vetë fakti që kemi arritur në këtë pikë, tregon se, faktikisht njohuritë shkencore, të cilat kanë të çara e difekte që njihen mirë, shiten si të vërteta të pakundërshtueshme, pra të imponuara. Nëpër shkolla e universitete mësohen marrëzira, dhe lihen pas dore zbulimet e reja, që vetëm pak shkencëtare i nxjerrin në dritë, në heshtjen e medias dhe të niveleve më të larta të komunitetit shkencorë. Një shembull i madh është ai i Massimo Corbucci-it, i cili ka "rishpikur" - edhe nëse termi i drejtë do ishte " sistemuar me drejtësi " - tabelën periodike të elementeve, të bashkëshoqëruar me natyrën e vërtetë të gravitetit dhe të karakteristikave të tija, për të mos lënë pas origjinën e vërtetë të materies.
Tabela e vjeter Periodike
Nanoteknologji e Rusise 318.000 vite më parë
Çdo gjë na mohohet, si e kaluara jonë, pasi të njohësh origjinat tona, na mundëson të njohim arsyen e ekzistencës sonë e kështu të ardhmen sonë. Jetojmë të zhytur në gënjeshtra ashtu siç ka ngjarë dhe në të kaluarën: për të lejuar ndryshimin kemi luftuar, por më shumë se një herë ia kemi rifilluar nga e para. Edhe kësaj here do të duhet të luftojmë për të lejuar evolucionin tonë, me shpresën që do jetë e fundit, pa asnjë vetë-shkatërrim.