Kriza e lindjes së mesme ka mbërritur në limite të papërmbajtshme, tashmë është e gatshme të shpërndahet deri në kufinjtë e Iranit, duke kaluar përmes Sirisë. Çdo gjë po zhvillohet nën kontrollin e shtrënguar të Shteteve të Bashkuara, që përdor si krah lufte Okb-në e Izraelin, e Rusia, që në qetësi krijoi lidhjet me Azinë Qëndrore. Edhe ajo, si të tjerët po kërkon të krijojë Urdhrin e Ri Botërorë, me ndryshimin thelbësorë se ky mbështetet në heshtje, e sidoqoftë është themeluar si alternativë e rregjimit apsolut të shteteve të bashkuara. Në realitet, me t'u krijuar rrjeti plotësisht, nuk do munden më të dalin nga kurthi i merimangës, pasi ai ka vendosur ndërkohë rregullat e çmimet e lojës. Për çfarë askush nuk është në dijeni është se fuqia e vërtetë e Rusisë nuk është tek Gazi apo tek Nafta, që ka qënë vetëm një instrument për të perfeksionuar planin, përkundrazi organizimi i marrëdhënive të saja. Me kohe ky komb është ngritur nga hiri i vet, e ka skicuar mes kombeve një rrjet me sistem celulash, duke arritur atë që të gjendet kudo e në asnjë vend, si një makinë që e padukshme përparon për të krijuar zonën e saj të ndikimit. Për të arritur bëri rrugë në fuqinë botërore një inteligjencë që hypi në qeveri falë një aksioni që mund t'a përcaktojmë "kryengritëse".Boris Yeltsin, të pasnesërmen e marrëveshjeve së Rambouillet në 1999, kishte vendosur t'i bënte rezistencë pushtimit nga ana e Natos për tërë Jugosllavinë, në emër të miqësisë së vjetër që lidhte Rusinë me Serbinë. Çfarë nuk u tha kurrë nga mediat e nga vetë përfaqësuesit e forcave diplomatike, është se Milosevic refuzoi nga paktet e Rambouillet klauzolën që i jepte të drejtën natos të pushtonte në mënyrë të pakushtëzuar tërë territorin e Jugosllavisë për një arsye direkte ndërlikonte vetëm një vend. Por, Yeltsin u detyrua nga shantazhet e poshtra të Carla del Pontes që i ofroi Clintonit material interesant që e akuzonte për trafiqe të mjera të paligjshme mes Bankës së Gottardo e qeverisë ruse. Nderi i madh që iu huazua "demokracisë" iu rikompensua me madhështi me emerimin e prokuratorës së përgjithshme pranë gjykatës së Hagës: pra një fund i lavdishëm për një rrobalarëse me karrierë të shkëlqyer, një personifikim i furisë së skandaleve e arrestimeve. Behxhet Pakolli, burri i Anna Oxa, merr nga magjistratura një lloj çertifikate të palimit për kohe të pambarim, ndërsa Yeltsin jep dorëheqjen, por esencialisht që i detyruar të linte postin e tij: i zënë nga një krizë çmendurie e alkolizimi mori kontrollin e çelësave e të kodeve atomike. Në 8 qershorin e 1999, dita e fundit e luftës, Yeltsin është kaq i dobësuar sa humbet kontrollin e trupave sulmues, që mbërrijnë në Prishtinë, kryeqyteti i Kosovës, para vetë trupave të Natos. Komuniteti ndërkombëtare krijoi atëherë nga asgjëja një kauzus belli, nuk egzistonte asnjë pretendim i Shqipërisë ndaj Kosovës, e as egzistonte miti që mediat përcaktonin si "Shqipëria e madhe". Forca politike emergjente e atëhershme ishte ajo e Rugovës, filo-ruse që aderonte me politikën internacionale të vendosur nga Milosevic, apo ajo që shihte Kosovën tërësisht të përfshirë në federatën jugosllave. Mes kosovarëve e shqiptarëve nuk ka pasur marrëdhënie të dalluara, e as kanë egzistuar relata ekonomike të gjalla, e mes të tjerash të vetmet kontakte mes tyre zgjidheshin përmes deklaratave në shtyp, e vetë përfaqësuesit e dy qeverive janë takuar rrallë e kurrë në evente zyrtare. Shqipëria kurrë nuk e ka dashur Kosovën, donte energjinë, donte elektricitetin, pasi pa to, ekonomia e saj ishte e vënë krejtësisht në gjunj. Për të mbështetur tezën e këtij konflikti Cia krijoi UÇK, një guerilje, prej fshatarësh e trafikantësh drogë, funksioni i vetëm ishte që të firmosnin në favor të pushtimit të Kosovës nga ana e Natos. Qeveria e atëhershme italiane u bë përgjegjëse kryesore i asaj lufte pasi Ministri Dini nuk donte t'i besonte apsolutisht pozitës së Rugovës, e pretendonte që Rugova të drejtohej personalisht në Itali për të mbështetur këtë deklaratë, duke iu trembur se mbase ishte detyruar nga Milosevic. Këto janë politikanët tanë, shërbimet tona sekrete, kombi ynë është në duart e këtyre kopilave, që në vend që të bëjnë interesin e Italisë e kanë masakruar në 1992. Duam atëherë që të na shpjegojnë përse Gardini u vetëvra, ndërsa po përforconte një projekt për të sjellë në Itali kultivimin e vajit të kolzës? Ndërsa Shqipëria po bënte një "luftë të vërtetë", këto bastarda kanë shkatërruar të ardhmen e Italisë. Me duart tona kanë lejuar hyrjen e Baronëve në Shqipëri e që të bënin plaçkitjen e tokave, për të kontrolluar më pas kalimin e gaz-sjellësve e sundimin e multinacionalëve. Me mbërritjen e tyre para çdo gjëje, faktikisht, kanë djegur arkivin e shtetit e kadastrën, duke penguar në mënyrë të pariparueshme rindërtimin e kufijve e perimetrave të tokave egzistuese në atë kohë: kanë krijuar kaos e nga kjo kanë përfituar për të shëruar interesat e ndërmarrjve të tyre. Kemi ndihmuar në përsëritjen e asaj çfarë ka ndodhur në Itali, me krijimin e Mbretërisë së Italisë, pasi kalimi i "i mille" (të njëmijtë) pasuan flakadanët e pastaj plaçkitje me vendosmëri nga ana e hajdutërve. Komuniteti internacional ka krijuar fakte e krime pa dalur në skenën e luftës të interesuarit kryesorë.Fjalët e tyre janë manipuluar e instrumentalizuar, janë kontekstualizuar në mënyrë që mesazhi për t'u transmetuar të jetë një tjetër, e kur nuk i kanë arritur të ndërrojnë fjalët kanë mbyllur mediat. Kjo duhet të na bëjë të kuptojmë përse kurrë nuk ia kanë lejuar Milosevic t'u japë deklarata mediave, e përse sot Putin nuk shprehet mbi çështjen e Iranit e parapëlqen të bëjë faktet e marrëveshjet e vërteta. Kur Boris Yeltsin ishte në pushtet, Rusia ndërtoi një shërbim sekret ortodoks, që nuk kishte fare të bënte me fenë, duke qenë një shërbim paralel që kishte si qëllim kryesorë atë të vlerësimit të ligjit të "disidentëve". Duke lëvizur në mënyrë të padukshme, mblodhi me kohë të dhëna, dosier e informacione mbi armiqtë që synonin sulmin: dallonin një pre dhe e ndiqnin në çdo lëvizje të tij për të marrë material të mjaftueshëm për të përdorur në rrëzimin e një qeverie e krijimin e një tjetre. Filmojnë politikanët me minorenë e mbledhin material kompromentues, hyjnë në shtëpitë e tyre e lënë para apo drogë, në mënyrë që t'i fajësojnë për riqarkullim (pastrim), bëjnë çdo gjë e nuk kanë rregulla. Kjo makineri e shërbime disidente përfshihet më tej në një kontekst siç është ai i viteve 90 me luftën në Ballkan. Çfarë shumë kush nuk di është se sistemi financiar e bankar i Jugosllavisë ishte organizuar gjatë një mekanizmi kompensimesh të ndërsjellta. Milosevic nuk ishte vetëm Presidenti i Jugoslavisë, kishte qënë në të kaluarën President i Bankës Qëndrore Jugosllave, që drejtonte tranzacionet e mbarë federatës së Shteteve duke ushtruar kompensime mes shkëmbimeve. Ishte një bankier i bezdisshëm, e ajo Juosllave ishte ndër ato pak kombe egzistente në atë kohë që nuk linte të dilnin nga kufinjtë nacionale entitetet ekonomike, pasi kishin krijuar pastaj një software me të cilin realizoheshin këto operacione të jashtëzakonshme. Për strukturën e saj politike, Jugosllavia kishte ndërkohë një sistem shpërndarës, çdo strukturë qeveritare ishte decentralizuar e ishte bërë e pavarur. Edhe para luftës, ishte një komb i ndarë, por në të njëjtën kohë ishte e bashkuar si dhe e mire drejtuar nga një sistem i fuqishëm informatik e një rreth bankar i mbyllur në brendësinë e Federatës. Kur sot dëgjojmë të flitet për një "riballkanizim" të Shteteve, do të thotë t' iu riferohesh një strukture të copëtuar por sigurisht të bashkuar, shume më funksionale se një sistem federalistik siç e njohim ne. Milosevic pati meritën e madhe të drejtonte një sistem që kishte kaluar 50 vite të mira eksperimentimesh e verifikimesh: ishte i kolauduar përsosmërisht e do ishte bërë i aplikueshëm në çdo Shtet tjetër. Kur Putin riorganizoi shërbimin ortodoks ia arriti t'a mësonte këtë sistem e t'a bënte të tijin, për t'a aplikuar më pas brenda Federatës Ruse. Jo rastësisht, Rusia ka mbështetur gjithmonë Milosevic, duke e mbështetur gjatë proçesit, vete gruaja e tij gjendet tani në Rusi; atij i kanë dedikuar një rrugë të rëndësishme pak dite pas vdekjes së tij. Putin, me inteligjencën e diplomacinë e tij, e ka bërë realitet kalimin e Rusisë në kualitet, e pa pikë dyshimi ka bërë interesin e kombit të tij, duke bërë çmosin e mbajtjes së një rregjimi të caktuar e t'a përvetësojë në kohë perfekte. Federata Ruse ka dhënë tashmë disponueshmërinë e saj për t'u kolauduar me këtë sistem, ndërsa nacionalizimi i gazit ka shërbyer pastaj për të përfituar mjetin e nevojshëm për të lidhur Europën. Sot flitet shumë për konvertibilitet euro-rublo në këmbim të gazit: edhe nëse realizohet, pastaj, Zotërinj, çfarë do ndodhë më parë? Një atentat mbase?
