Sabotimi do na çojë në Luftë Botërore

Kërcënimet e terrorizmit nëpër linjat ajrore të drejtuara përtej oqeanit po përftojnë rezultatet e shpresuara, por mbi të gjitha është strategjia e sabotimit që i bëhet padron duke trazuar jetët tona si dhe përceptimin e realitetit që kemi. Në një periudhë krejtësisht në stazë ekonomike në të cilën çdo gjë duket sikur është ndaluar, ndërsa të gjithë janë me pushime, kemi qene pjesmarrës në vendime të rëndësishme që kanë shënuar fillimin e luftës së Bashkimit Europian. Është ky konflikti i parë i sponsorizuar e i luftuar nën e lojën e fatit të Komunitetit Europian që në selinë e Okb-së ka gjetur një marrëveshje në heshtje për të përballuar gjendjen e krizës. Marrja e një qëndrimi e Europës mbi terrorizmin ka qënë pothuajse e “e detyrueshme” apo e shlyer pas një kaosi mbi linjat ajrore londineze që ka në fakt, me efekt domino, goditur edhe aeroportet e tjera europiane me vonesa e anullime fluturimesh. Ngjarja ka qënë aq traumatizuese, si për kë ishte në atë ditë në aeroport, si për kë ka asistuar në mënyrë indirekte në ato skena paniku prej së vërteti, pasojat e së cilit do jene akoma më shkatërrimtare. Nuk duhet të çudisë në këtë pikë çfarë ka ngjarë realisht në fluturimin e nisur nga Londra e të drejtuar në Washington, ka ndryshuar kurs, e ka bërë një ulje emergjente si shkak e sjelljes “së turbullt” të një pasegjereje 60 vjeçare. Në çastin e parë është hapur fjala deri dhe se kishte një lidhje të mundshme me botën islamiko-terroriste, por nuk është gjetur as kaçavida, apo shkrepset e as një bllok shënimesh i Al Qaidës. Zonja, e zënë nga një atak paniku evident, e vetme ka ndezur një ferr e ka detyruar aeroplanin të ulet në tokë para se të provokonte një rebelim të vërtetë në bord: siç është vërejur nuk nevojitet një islamik për të ndryshuar kursin e një aeroplani.

Tani qytetërimi jonë është viktimë e këtyre trukeve psikologjike që po i bëjnë shantazh qeverive tona, përveç kërcënimeve të qarta energjitike e ekonomike që fshihen në një sistem fajdeje të niveleve të larta. E gjitha kjo bëhet sidomos për të krijuar një gjendje përhumbje, në mënyrë që populli i friksuar të përtyp më kollaj idene e fillimit të një lufte, në mënyrë që, duke na vënë njeri kundra tjetrit humbit kontakti me shoqërinë e individët. Ngjarje si shpallja e humbjes së filmimit origjinal të zbarkimit në Hënë, është një mënyrë e qartë për të tërhequr vëmendjen e italianëve në plazh, për të përjashtuar pothuajse tërësisht diskutimin e luftës e të atentateve. Në këtë mënyrë, po përgatitet një situatë e qartë ekonomike krize, që, për sa janë të bindur për të kundërtën politikanët tanë të çuditshëm, nuk do shpëtoje kuletën e konsumatorëve, por do e paragjykoje duke sjelle me vehte gjendjen e keqe shoqërore. Shumë tregtare nuk arrijnë të paguajnë boxhet e tyre, kryejne krime e gjëra pakuptim, por në një fare kuptimi janë të detyruar ta bëjnë: gjendja e rëndë ekonomike, dëshpërimi i shtyen të bëjnë krime nëse nuk duan të paragjykojnë nderin e jetën e ndërmarrjes së tyre.Para gjithë kësaj, feja, kryetarët tanë shpirtërore, na braktisin në fatin tonë, që kemi mbetur tashmë pa një institucion apo strukturë që vë si rëndësi parësore mbi të gjitha njeriun. Fete tona sot janë besimet e predikuesve të rinj që, rrethohen nga rojtarë e mbrojtës, formojnë sekte e Entitete që na shtien në dorë. Kur dëshmojmë para një gjykate betohemi mbi Bibël, por pastaj ligji na dënon: edhe ky është një rit prej së vërteti në të cilin marrim pjesë. Atëhere duam t`i kërkojmë Papës sonë, “jepna bukën tonë të përditshme”, të bëjë diçka për ne, e të pushojë së predikuari, pikërisht tani që po na vrasin. Me mijëra persona kanë përmbushur akte kriminale pasi të detyruar, pasi është tëpër e vështirë të mbetesh i ndershëm e të përballosh jetën në përditshmërine e saj. Banda e “Uno bianca” e vëllezërve Savi është krijuar nga sistemi, ashtu siç një baba që vret bijën e tij të droguar pasi e ka siguruar me një police mbi jetën, edhe ai është një viktimë e sistemit. Bashkëshorti vetëvritet pasi vret gruan, pasi shpirti i tij është pre e fajdes tashmë e bërë përjetësisht prej vuajtjesh e vështirësish ekonomike, e poshtrimi. Ne jemi lodhur duke parë njerëzit tanë që vdesin ditë pas dite, për të mbajtur një sistem baronish, nga Baronë Hajdutër ndërsa agjentët e shërbimit sekret nuk bëjnë tjetër përveç marrjes së rrogës, duke ardhur më pas në zyrat tona duke na thënë se janë të pafuqishëm sepse kanë një familje.
Çfarë na zhgënjen më shumë është që sigurisht e dinë se për çfarë po flasim, është apsurde të mendosh që nuk janë në dijeni për asgjë. Ekonomia jonë është në duart e ca politikanëve, e të tregtarëve fallso “berluskonianë”, të cilët prej kohësh i kanë bërë ligjet për veten e tyre, për interesin e tyre, duke vazhduar të hanë biftek të cilësisë së parë e duke na lënë pastaj neve wurstel prej gome.Mjafton të mendosh çfarë kanë bërë me anatoçizmin, që është e vetmja çështje që duhet hedhur në gjyq do ishte ajo e gjenocidit ndaj Bankave. Njerëzit kanë fuqi kombëtare e ndërkombëtare, mund të reagojnë në mbrojtje të mbijetesës vetjake, pasi mund t`a provojmë etnocidin e përhershëm të shkaktuar në dëmin e mbarë njerëzimit: këtë e dinë shumë mirë por shpesh e harrojnë.

Lufta në Liban ka pësuar një kthesë, por e gjitha kjo e ka një çmim, gjakun ton, gjakun e italianëve, të francezëve, të izraelianëve e të palestinezëve për të luftuar një luftë që nuk i përket askujt, lufta e Shteteve të Bashkuara. Prodi kështu ka vendosur të dërgojë në më pak se 15 ditë një forcë ndërhyese, një rrjeshtim prej 3500 burrash, së bashku me mbajtës aeroplanësh Garibaldi e San Marko, kontingjenti i dytë më i madh pas atij Francez. Një vendim ky që i ka vënë pak të gjithë dakord, si të djathtën ashtu dhe të majtën, si Berlusconin ashtu dhe Bonino, duke lënë pastaj Bossin të këlthasë pasi nuk ka të holla për misionin. Shpresojmë që sëpaku t`a di përsenë e të dërguarit atje të një ushtrie. Ndërsa në Maltë Eni nënshkruante një kontratë, në stacionin e Bolonjës shpërthente një bombë: kjo ngjau 30 vite më parë, e sot historia përsëritet si një mallkim. Italia dhe pozita e saj në politikën e jashtme, ka përfunduar në duart e personave si Prodi e Berlusconi, të agjentëve tregtarë, të ambasadorëve, që do zënë vend nëpër qeveri për të shitur e shpallur privatizimin e ndërmarrjeve të shteteve të mundura. Shërbimet sekrete italiane vazhdojnë të paguajnë informatorët në dollarë fringo të rinj, për të shantazhuar politikanët lokalë të vendeve të varfra, që i kundërvihen liberalizimeve e reformave. Kanë përzënë burrat e Shtetit e të gjithë ato që me guxim kanë tentuar të luftojnë, e gjitha ka qënë një paramendim.
Franca, si Italia, nuk ka zgjidhje pasi pas krahëve ka një rrezik atentati në centralet e tyre bërthamore, alarm ky që është shpallur shumë muaj më parë, duke denoncuar pasigurinë e vendeve e duke shpërndarë nëpër farmaci flete informuese përmes të cilave shpjegohet proçedura e jashtëzakonshme në rast “sulmi bërthamor”. Amerika pra, do luftojë një luftë pa rrjeshtuar asnjeri, por do garantojë armatimin si të njërës palë ashtu dhe të tjetrës. Kjo nuk është një forcë kundërshtuese, por një mashtrim i vërtetë, një hile në dëm të Shteteve sovrane që tani u lejojnë të tjerëve të administrojnë politikën e tyre të jashtme. Me ç`duket nuk kanë tjetër zgjidhje, e këtë Franca e di mirë, e pas asaj që ndodhi në Londër, ka menduar mire, më shumë se një here, për të kundërshtuar me vendosmëri rezolutën.Kërcënimi egzistues të cilit të gjithë duhet t`i përgjigjen është ai i islamizimit të popujve perëndimore, e këtë qeveria e dinte mirë kur vendosi të shpallte një ligj për t`i dhënë nënshtetësinë jashtëkomunitarëve me banim prej më shumë se 5 vite në Itali. E kjo është një mënyrë për të përshpejtuar integrimin, për të garantuar edhe fluksin brenda Shtetit: lëvizjet e emigrantëve sigurisht që nuk do reshtin e do i japin jetë kështu Europës së madhe demokratike, por të përbërë nga qytetarë të serisë A e qytetarë të serisë B. Naturalizimi (dhënia e shtetësisë) jashtëkomunitarëve do e bëjë shoqërinë gjithnjë e më të destabilizuar e të dobët, do të ndërmerret rruga e “ekuilibrave të paqëndrueshëm”, e përplasjeve e të rivendikacioneve të “qytetarëve të rinj” që janë italianë, e para këtyre kërkesave ne u pergjigjemi me një nacionalizëm, i cili do nxisë akoma më shumë pakënaqësite e këtyre popujve. Kjo mundësi është në të ardhmen tonë pasi është tashmë në të tashmen e Francës: kjo është vetëm një çështje kohe, e ne do i shohim këto simptoma të një shoqërie multietnike të sëmurë. Rreziku i një atentati realisht nuk egziston, pasi shkrepja duhet të kishte ndodhur deri më tani e nëse nuk ndodhi qe pasojë e faktit se qeveritë tona I janë përgjigjur këtij kërcënimi, kanë avancuar atë çfarë mund të ngjante e kanë marrë vendime që urdhëronin t`i merrnin. Terrorizmi tashmë përdoret për të shantazhuar Shtetet, për t`i shtyrë të bëjnë luftra në vend të Amerikës. Psikoza e atentateve, e gënjeshtrave e shantazhimeve energjitike rrezikojnë të cytin një luftë civile pa e kuptuar kush. Për këtë arsye e djathta dhe e majta kanë rënë dakord, janë të gjithë konkord më vete e në këtë pikë do bëhet një atentat, të gjithë do e marrin vesh e do e kuptojnë që është edhe ne fatin e tyre nëse si rrjedhim nuk do veprojnë. Në Bosnjë tre ditë më parë është sinjalizuar një kontratë mes qeverisë e Gazprom, e kjo sigurisht do ia hap rrugën Gjykatës së Hagës për të ngritur një potere me kapjen e Mladiç. Rusia në fakt ndërkohe po organizon rentën që do marrë pas luftës; mjafton në fakt që Gazprom të bie në ujdi me British Petroleum për mbështetjen e gazsjellësit e pastaj me të vërtetë mund të bëjnë çdo lloj lufte. Rusisë në fakt i intereson vetëm kontrolli i gaz-sjellësve, e me të marrë këtë nuk ka asgjë për të rivendikuar e as shkak për të kundërshtuar. Putin nuk ka thënë fjalë mbi vendimin e Okb-së, por është aktivizuar për të lidhur një marrëveshje me Ukrainën: Rusia tani duhet të mbrohet, e për të bërë këtë përdor të vetmen armë që ka. Në fund të fundit lobby e naftës shkon në gjueti tokash për të kultivuar vajin e kolcës. Irani tani është braktisur, është lënë me të vërtete vetëm, e mbase bllofi i tij nuk do zgjasë akoma gjatë. E di mirë Ahamaneajad's që bombën bërthamore mund t`ia japi vetëm Amerikës, e po përdor armatimet bërthamore sepse do të detyrojë Rusinë e Kinën të ekspozohet. Realisht po bën një luftë vetëm me fjalë: kërcënon fundin e Izraelit duke thërritur mitin e Holokaustit, e do vdekjen e Sionistëve. Është një mesazh i qartë, ai e di lojën që po tentojnë të bëjnë, por ai është një President i vërtetë vetëvrasës pasi palët e tija kundërshtare më të afërta, si Rusia, mund t`a mashtrojnë akoma, ndërsa Kina nuk do lëvizë as gishtin pa pëlqimin e financiatorëve të jashtëm të saj. Shpresojmë pra që të mos ndodhë si në 1945, kur Ambasadorët Anglezë u kthyen me paqen e bërë me Gjermaninë, e ditën pasuese Hitleri filloi bombardimet. Mendimi jone tani shkon drejt e tek profesorët tanë, që me një curriculum të famshëm kanë ditur sesi të shkatërrojnë botën, t`a imagjinojmë tani se çfarë do kishin qënë të aftë të bënin nëse nuk do kishin studiuar. Sëfundi Simon Perez është një aristokrat “çmimi Nobël për Paqen”, për këtë ka vrarë më shumë se 300 fëmijë në Liban.